Maandelijks Nieuwsblad voor Garmerwolde, Thesinge en omstreken
37e jaargang januari 2012
Cheryl Hawkins woont samen met haar man Robert al dertig
jaar aan de Grasdijkweg in Garmerwolde. De Britse kwam vanwege de
liefde naar Nederland. Bij haar kennismaking met de Nederlandse
taal en cultuur en haar uiteindelijke integratie,hebben vier
vrouwen van de Grasdijkweg een grote rol gespeeld.
Cheryl ontmoette haar man in
Parijs.De vonk sloeg over en ze besloten samen drie maanden door
Amerika te reizen.Vervolgens trok het jonge stel bij Roberts moeder
in die in Groningen woonde. Van daar uit betrokken ze een flatje in
de Indische buurt.
Het was Robert die in 1981 het huis aan de Grasdijkweg te koop zag
staan. Het was een strenge winter toen ze het huis betrokken en er
moest heel wat aan gebeuren. Cheryl sprak nog nauwelijks
Nederlands. In de stad ging men over op het Engels zodraze hoorden
dat Cheryl uit Groot Brittanniƫ kwam. Ook met Robert sprak ze
Engels. Dit bevorderde haar beheersing van de Nederlandse taal niet
bepaald. Ze zijn pas op het Nederlands overgaan toen hun eerste
kind twee jaar oud was.
Vlnr: Anneke Kattenberg, Cheryl Hawkens, Betsy Havenga en
Katrien Post (foto: Margriet de Haan)
Mevrouw Veenstra
De eerste buren die zij aan de Grasdijkweg ontmoette was de
familie Veenstra die daar een rozenkwekerij had. Het was een
hardwerkende Groningse familie. Een leuke anekdote is dat mevrouw
Veenstra altijd onkruid (inclusief brandnetels) met haar blote
handen uittrok.
Toen Cheryl dit ook deed, waren haar handen 's avonds als
ballonnen zo dik. Cheryl kon altijd aanschuiven in de keuken waar
de familie en de werknemers koffie dronken. Hier werd Nederlands
gesproken en zo leerde Cheryl beter Nederlands spreken.
Katrien Post
De schoondochter van mevrouw Veenstra, Katrien Post, leverde
een belangrijke bijdrage aan het 'vernederlandsen' van
Cheryl.
Hoewel Cheryl destijds erg verlegen was, was ze ook koppig. Ze was
dol op het Nederlandse eten, maar wilde niet aan alle Nederlandse
traditiesmeedoen. Zo had het Sint Maarten lopen in haar optiek meer
weg van bedelen en vierde je kerst maar geen Sinterklaas.
Katrien heeft Cheryl uiteindelijk maar eens duidelijk verteld dat
ze nu in Nederland was. Aanpassen dus! Katrien leerde de
kinderen van Cheryl dus schaatsen op het Damsterdiep, Cheryl liep
in november langs de deuren en vierde Sinterklaas met de
kinderen.
Betsy Havenga
De familie Havenga had een boerderij aan de Grasdijkweg.
Betsy Havenga was een soort surrogaatmoeder voor Cheryl. Ze kon
altijd aankloppen voor een kop koffie met koek en Betsy leerde haar
naaien. Cheryl genoot van dit contact en was ook regelmatig in de
stallen te vinden waar ze hielp met het wassen van de koeien.
Anneke Kattenberg
Robert, meubelmaker van beroep, maakte ladekasten en hij
verkocht deze samen met Cheryl. Sinds 1988 hebben ze een winkel in
de Folkingestraat in Groningen.
Hier bracht Cheryl de kasten aan de man. Dit kon alleen doordat ze
haar drie kinderen altijd bij Anneke Kattenberg kon brengen. Anneke
had gewerkt als schooljuf en heeft de kinderen van Cheryl veel
geleerd op creatieve en ander vlakken.
Robert en Cheryl (foto: Cheryl Hawkins)
Door de warmte van deze vier
vrouwen en hun families heeft Cheryl zich nooit een buitenlandse
gevoeld. Tot op de dag van vandaag voelt ze zich thuis in
Garmerwolde en Nederland. Ondanks de complexe taal en de haar
vreemde tradities.
Margriet de Haan