Maandelijks Nieuwsblad voor Garmerwolde, Thesinge en omstreken

37e jaargang januari 2012

De vier vrouwen die zo belangrijk
waren voor Cheryl

Cheryl Hawkins woont samen met haar man Robert al dertig jaar aan de Grasdijkweg in Garmerwolde. De Britse kwam vanwege de liefde naar Nederland. Bij haar kennismaking met de Nederlandse taal en cultuur en haar uiteindelijke integratie,hebben vier vrouwen van de Grasdijkweg een grote rol gespeeld.

Cheryl ontmoette haar man in Parijs.De vonk sloeg over en ze besloten samen drie maanden door Amerika te reizen.Vervolgens trok het jonge stel bij Roberts moeder in die in Groningen woonde. Van daar uit betrokken ze een flatje in de Indische buurt.
Het was Robert die in 1981 het huis aan de Grasdijkweg te koop zag staan. Het was een strenge winter toen ze het huis betrokken en er moest heel wat aan gebeuren. Cheryl sprak nog nauwelijks Nederlands. In de stad ging men over op het Engels zodraze hoorden dat Cheryl uit Groot Brittannië kwam. Ook met Robert sprak ze Engels. Dit bevorderde haar beheersing van de Nederlandse taal niet bepaald. Ze zijn pas op het Nederlands overgaan toen hun eerste kind twee jaar oud was.

Mevrouw Veenstra
De eerste buren die zij aan de Grasdijkweg ontmoette was de familie Veenstra die daar een rozenkwekerij had. Het was een hardwerkende Groningse familie. Een leuke anekdote is dat mevrouw Veenstra altijd onkruid (inclusief brandnetels) met haar blote handen uittrok.
Toen Cheryl dit ook deed, waren haar handen 's avonds als ballonnen zo dik. Cheryl kon altijd aanschuiven in de keuken waar de familie en de werknemers koffie dronken. Hier werd Nederlands gesproken en zo leerde Cheryl beter Nederlands spreken.

Katrien Post
De schoondochter van mevrouw Veenstra, Katrien Post, leverde een belangrijke bijdrage aan het 'vernederlandsen' van Cheryl.
Hoewel Cheryl destijds erg verlegen was, was ze ook koppig. Ze was dol op het Nederlandse eten, maar wilde niet aan alle Nederlandse traditiesmeedoen. Zo had het Sint Maarten lopen in haar optiek meer weg van bedelen en vierde je kerst maar geen Sinterklaas.
Katrien heeft Cheryl uiteindelijk maar eens duidelijk verteld dat ze nu in Nederland was. Aanpassen dus! Katrien leerde de kinderen van Cheryl dus schaatsen op het Damsterdiep, Cheryl liep in november langs de deuren en vierde Sinterklaas met de kinderen.

Betsy Havenga
De familie Havenga had een boerderij aan de Grasdijkweg. Betsy Havenga was een soort surrogaatmoeder voor Cheryl. Ze kon altijd aankloppen voor een kop koffie met koek en Betsy leerde haar naaien. Cheryl genoot van dit contact en was ook regelmatig in de stallen te vinden waar ze hielp met het wassen van de koeien.

Anneke Kattenberg
Robert, meubelmaker van beroep, maakte ladekasten en hij verkocht deze samen met Cheryl. Sinds 1988 hebben ze een winkel in de Folkingestraat in Groningen.
Hier bracht Cheryl de kasten aan de man. Dit kon alleen doordat ze haar drie kinderen altijd bij Anneke Kattenberg kon brengen. Anneke had gewerkt als schooljuf en heeft de kinderen van Cheryl veel geleerd op creatieve en ander vlakken.

Door de warmte van deze vier vrouwen en hun families heeft Cheryl zich nooit een buitenlandse gevoeld. Tot op de dag van vandaag voelt ze zich thuis in Garmerwolde en Nederland. Ondanks de complexe taal en de haar vreemde tradities.

Margriet de Haan